مسیر ناهموار و دشوار ورزش در دولت چهاردهم

به گزارش خبرگزاری مهر، با رأی اعتماد مجلس به وزرای پیشنهادی دولت چهاردهم، که به گفته دکتر پزشکیان بعضی از آنها ایده آل وی نبودند اما برای توافق و وحدت و تفاهم معرفی شدند، کابینه جدید شکل گرفت تا جایگزین دولتی شود که علیرغم شعارها و ادعاها، در تحقق خواسته‌ها ومطالبات جامعه و مردم توان و ظرفیت لازم را نداشت و با کارنامه‌ای ضعیف در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، و فرهنگی به کار خود پایان داد.

حوزه ورزش و جوانان نیز در دولت سیزدهم از این قاعده مستثنا نبود و به دلایل متعدد، و به ویژه مدیریت ضعیف و تعداد قابل توجه مدیران تحمیلی ناآشنا و ناکارآمد در معاونت‌ها و مدیریت‌های ارشد در ستاد وزارتخانه و استان‌ها نتوانست در قواره یک وزارتخانه شش دانگ ایفای نقش کند و علیرغم ادعای برنامه راهبردی در حوزه ورزش، صرفاً با سیاست گذران وقت و انجام امور روزمره در قالب‌های همایش و نمایش و بازدید و سفرهای داخلی و خارجی، این دوره سه ساله به اتمام رسید.

احمد دنیامالی به عنوان وزیر ورزش و جوانان دولت چهاردهم که نامش در فرآیند توافق سیاسی مورد نظر دکتر پزشکیان مطرح و موفق به رأی اعتماد از مجلس شد کار دشواری را با توجه به وضعیت وزارتخانه‌ای که تحویل خواهد گرفت در پیش رو خواهد داشت. وزارتخانه‌ای با انباشتی از مشکلات، نابسامانی و مطالبات و نارضایتی، معاونت‌ها و مدیریت‌های ناکارآمد و تعطیل شده، و کارها و تکالیف قانونی معطل و برزمین مانده در حوزه‌های جوانان، فرهنگی، ورزش همگانی و قهرمانی، بیش از دوهزار ساخت و ساز ورزشی ناتمام، و ورزشگاه‌های فرسوده و نیازمند نوسازی که باید همه این امور بسرعت رسیدگی و تعیین تکلیف شوند.
اضافه بر موارد فوق باید به چالش‌های بزرگی اشاره کرد که هر کدام شأن یک پروژه سنگین و زمان بر خواهند بود و بدیهی است که رفع این چالش‌ها علاوه بر بودجه و اعتبار مکفی، نیازمند یک تیم مدیریتی ارشد، مجرب و کارآزموده، هماهنگ، مقبول، مسئولیت پذیر و پاسخگو است که بتوانند با اولویت بندی و زمان بندی دقیق نسبت به حل آن اهتمام ورزند.

برخی از چالش‌های مهم ورزش کشور که می‌توان به آن اشاره داشت عبارتند از:

۱) استمرار حکمرانی معیوب و نامطلوب در ورزش، ادامه تصدی‌گری ورزشی دولت، روزآمد نبودن ساختارهای مدیریتی به ویژه در فدراسیون‌های ورزشی، و فقدان شفافیت و نظارت کافی در عملکرد فدراسیون‌ها، باشگاه‌ها، نهادها و سازمانهای ورزشی.
۲) گران بودن ورزش و ضعف مشهود در ساختار، برنامه و مدیریت ورزش همگانی کشور و به تبع آن پایین بودن سهم ورزش در تأمین تندرستی و نشاط اقشار مختلف جامعه و کاهش هزینه‌های درمان بیماری‌های غیرواگیر
۳) محدود بودن رشته‌های ورزشی مدال‌آور ایران در المپیک (حداکثر ۴ رشته از مجموعه ٣٥ رشته ورزشی المپیکی)، کم توجهی به توسعه ورزش‌های پایه و پرمدال، ناپایداری در استمرار قهرمانی در ورزش و عدم موفقیت در رقابت‌ها و رویدادهای جهانی بسیاری از رشته‌های ورزشی
۴) رویکرد نامتوازن اقتصاد ورزش، سهم ناچیز ورزش در تولید ناخالص داخلی کشور، و بودجه نامتناسب و ناکافی ورزش کشور در جهت پاسخگویی به نیازهای همگانی و قهرمانی ورزش
۵) ناکارآمدی تربیت بدنی مدارس و ورزش دانش آموزی در بهبود و ارتقا سواد حرکتی و جسمانی کودکان و دانش آموزان
۶) پروژه‌های نیمه تمام ورزشی (۲۸۲۷ پروژه نیمه تمام در روستاها و شهرهای مختلف)، و بهره‌وری پایین زیرساخت‌های ورزشی و عدم تناسب آنها با نیازهای تخصصی ورزش کشور
۷) وجود ناهنجاری‌ها، بداخلاقی‌ها و چالش‌های فرهنگی در محیط ورزشگاه‌ها، مسابقات ورزشی و جامعه ورزش
۸) کم توجهی و استفاده ناکافی و غیرموثر از توان علمی و پژوهشی کشور در بخش‌های فنی، مدیریتی و اجرایی ورزش و سهم ناچیز بخش خصوصی در ورزش به جهت نبود تسهیلات و حمایت‌های قانونی برای تشویق و ترغیب سرمایه گذاری در این بخش
۹) کم توجهی به ظرفیت‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، و بین‌المللی ورزش و عدم استفاده مؤثر از ظرفیت‌های ورزش و دیپلماسی ورزشی در حوزه بین الملل
۱۰) فقر قانونی در جهت پاسخگویی به نیازهای روز ورزش و وجود چالش‌های حقوقی در بخش‌های مختلف ورزش کشور
۱۱) فقدان نظام آماری و اطلاعات دقیق و روزآمد در حوزه ورزش و شفاف نبودن نقش ورزش در اقتصاد و سلامت کشور
۱۲) عدم بهره‌مندی مؤثر از ظرفیت تربیت بدنی در آموزش و پرورش در جهت شناسایی و شکوفایی استعدادهای کودکان و نوجوانان و به تبع آن ضعیف بودن پایه‌های اصلی توسعه ورزش کشور در بخش‌های همگانی و قهرمانی
١٣) کم توجهی و تبعیض و دسترسی نامتوازن بانوان به امکانات و فرصت‌های ورزشی در ورزش همگانی و قهرمانی
١٤) استمرار مشکلات اشتغال، رفاه، مسکن و معیشت قهرمانان ملی و مربیان و پیشکسوتان ورزش
١٥) توسعه ناکافی ورزش برای جامعه روستایی و عشایری کشور و کم توجهی به ورزش‌های آئینی، سنتی و بومی محلی و ورزش برای اقشار خاص (جانبازان و توانیابان، نابینایان و کم بینایان، ناشنوایان و بیماران خاص)
١٦) بلاتکلیفی وضعیت حق پخش تلویزیونی به عنوان مهم‌ترین منبع مالی پایدار در ورزش قهرمانی و حرفه‌ای علیرغم توجه به این مهم در برنامه‌های پنجم، ششم و هفتم توسعه

امید جامعه ورزش کشور آن است که در دولت چهاردهم و با محوریت وفاق، عقلانیت و خرد جمعی و بکارگیری تجارب و ظرفیت‌های کارشناسی و مدیریتی در بخش‌های مرتبط، و به ویژه فعال سازی شورایعالی ورزش و تربیت بدنی با ایجاد دبیرخانه‌ای پویا و کارآمد، و حمایت عملی و به دور از شعار رئیس جمهور، دولت و مجلس به ویژه در بروز رسانی اعتبارات و بودجه ورزش متناسب با نیازها و جمعیت کشور، شاهد باز شدن گره‌های بسته و برداشتن موانعی باشیم که راه پیشرفت و تعالی را در ورزش مسدود کرده‌اند.

سیدعبدالحمید احمدی